Grenssteenroute

Reisbeschrijving:

Deze fietsroute is, in de ware zin van het woord, een grensbeleving en een reis naar het verleden van de Duits-Nederlandse buurt.

Nog maar een paar generaties geleden bestond dit gebied uit verschillende kleine staatjes. Er werden steeds opnieuw nieuwe eigendomsclaims ingediend. De eerste onderhandelde grensverdragen brachten duidelijkheid. En er werden borden neergezet voor de mensen in de regio: Grensstenen Sommige markeren de grens al meer dan 200 jaar.

Tegenwoordig kunnen beide lussen onbeperkt worden beleefd door ‘op nummer te fietsen’ tussen het scheepvaartstadje Haren in het noorden en de voormalige heidekolonie Twist in het zuiden, over een totale afstand van 67 kilometer. En steeds weer, links en rechts langs de route, kunt u geselecteerde grensstenen ontdekken, die worden gekenmerkt door (inmiddels meer dan 100) Infopunten in het natuurpark Bourtanger Moor de individuele geschiedenis van deze getuigenissen uit het verleden presenteren.

De start en finish van de achtvormige fietsroute is bij de grootste schaapskooi van Nederland, aan de rand van Weiteveen. De "Schaapskooi" is de thuisbasis van meer dan 1.000 schapen en meer dan 100 runderen die grazen in de Natuurgebied Bargerveen en dragen met hun eetlust bij aan de bescherming van het unieke natuurlandschap van Europa. Het natuurgebied is ruim 2.000 hectare groot en is een van de laatste plekken met levend hoogveen, omdat hier op bepaalde plekken in het Bargerveen door vernatting nog het bijzondere veenmos groeit.

De tocht voert de ‘grensfietsers’ langs vier grensstenen terwijl ze het heidegebied tussen Nieuw-Schoonebeek en Schöninghsdorf omcirkelen. Deze zijn gemakkelijk over het hoofd te zien als het gras links en rechts van het pad hoog is gegroeid. Daarom hierbij onze tips voor alle stenen langs de grenssteenroute:

• Tussen knooppunt 88 en 46 bevindt zich de Grenspaal nr. 155 genaamd “Grazed Stone”. Hij markeert de deling van een gebied dat eeuwenlang als gemeenschappelijk weidegebied werd gebruikt door Nederlandse en Duitse boeren.
• Tussen knooppunt 11 en 89 bevindt zich de Grenspaal nr. 156. De zogenaamde ‘Verdwenen Steen’ markeert het drielandenpunt tussen de provincie Drenthe, het graafschap Bentheim en het Emsland. Het bijzondere aan de grenssteen is de bewogen geschiedenis ervan: koeien hadden hem gebruikt om hun hoeven mee te wrijven tijdens het grazen en hadden hem daarbij omver gestoten. Tegenwoordig staat deze aan de Nederlandse zijde van de Grenzaa/Schoonebeekerdiep en vervangt een van de moderne dubbelstenen.
• Tussen knooppunt 98 en 63 bevindt zich de Grenspaal nr. 160 ik. Vanwege zijn “verborgen” locatie, vergeleken met de meer noordelijke Grenspalen nr. 160 III (tussen knooppunt 63 en 85) en Nr. 160 V (tussen knooppunt 85 en 67) het best bewaard is gebleven. Andere stenen uit deze serie zijn geheel verdwenen en vervangen door gele kunststofpalen.
• De “Hernoemde Steen” heeft twee nummers: De zandsteen is de historische 160III gebeeldhouwd. Het later bevestigde metalen plaatje draagt ​​het huidige nummer 160 V. Deze naamswijziging was noodzakelijk vanwege nieuwe eisen voor het markeren van de grens in dit verwarrende gebied. Onze tip:Meer over de oorspronkelijke functie van de tussenliggende stenen kunt u lezen door de QR-code bij het desbetreffende informatiepunt te scannen.
• Na het passeren van de grens tussen Zwartemeer en Hebelermeer fietst u ter hoogte van knooppunt 16 bij Grenspaal nr. 163 over. De “Veranderende Steen” markeert (als enige overgebleven van de in totaal 13 stenen op dat moment) het verdrag dat in 1764 werd gesloten over de staatsgrens tussen de Staten-Generaal der Nederlanden en het Prinsbisdom Münster.
• Al meer dan 200 jaar lang is de Grenspaal nr. 165 (tussen knooppunt 69 en 90) aan de Schwartenberg bij Lindloh en markeert als de “Zerschossener Stein” een grens die pas ruim 250 jaar geleden werd getrokken en die vandaag de dag nauwelijks nog een rol speelt. Er ontstond een levendig grensverkeer. Smokkelaars maakten vaak gebruik van de route door het Bourtanger Moor. De kogelgaten in de grenssteen getuigen echter niet van spectaculaire smokkeljachten, maar van schietoefeningen van douanebeambten midden in de wildernis.