MEP002 - Rode Franz

Hier lag de “Rode Franz”

Ter nagedachtenis aan “Rode Franz” en zijn ontdekking in 1900, richtte de plaatselijke historische vereniging van Versen deze zitgroep op, vlak bij de vindplaats. De vondst van het veenlijk was destijds een sensatie en het is tot op de dag van vandaag een van de grootste trekpleisters van het Landesmuseum Hannover.

Op 8 juni 1900 werd de “Rode Franz” door zijn ontdekkers echter beschouwd als een overleden persoon, die de laatste eer moest worden bewezen. Nadat de broers en zussen Bernd en Helene Herbers (11 en 10 jaar oud) bij het steken van turf het lichaam op ongeveer een halve meter diepte vonden, werden eerst de ouders en vervolgens de predikant van de kleine boerengemeenschap Tuntel bij Versen gebeld. De stoffelijke resten werden geborgen en naar een schuur gebracht, waar gedurende drie dagen een wake werd gehouden. Dat was de gebruikelijke gang van zaken. Omdat niemand wist tot welke geloofsovertuiging de man tijdens zijn leven behoorde, werd hij begraven in een eenvoudige kist in ongewijde grond buiten de muren van de begraafplaats in Wesuwe. Dat was ook gebruikelijk.
Pas een half jaar later kreeg het Landesmuseum in Hannover er weet van en liet het lichaam opgraven. Enkele resultaten van het volgende onderzoek: Er is een ruiter met typische O-benen uit de ijzertijd ontdekt. Rond het jaar 25 na Christus werd hij op ongeveer 300-jarige leeftijd gedood door een doorgesneden keel. Mogelijk gebeurde dit tijdens een militair conflict, want de vele littekens en genezen verwondingen wijzen erop dat Franciscus een krijger was. Hij kreeg de extra naam ‘Rood’ omdat vooral zijn haar een intens rode kleur had, veroorzaakt door de humus- en looistoffen in het zure heidewater. Dat zijn lichaam zo goed bewaard is gebleven, is te danken aan de conserverende eigenschappen van de vochtige heidegrond: deze is zuur en volledig zuurstofloos.