TWI027 - Verrotte steen

Tussensteen nr. 160 III

Het bewaken van een grens en het betrappen van smokkelaars op de onbegaanbare heide is een buitengewoon moeilijke en ondankbare taak. Dit moest voor de douaniers gemakkelijker worden gemaakt door tussenstenen die de Nederlandse en Pruisische autoriteiten in 1902 op het acht kilometer lange traject tussen steen 160 en 161 hadden neergezet. Om te zorgen dat de stenen niet in het veen zouden wegzakken, maar permanent hoog zouden blijven, werden er eerst eikenhouten palen in de zandige ondergrond geslagen, waarop een bakstenen fundering werd gebouwd. Deze markeringen, die op een afstand van ongeveer 1.000 meter waren geplaatst, bleven duidelijk zichtbaar en zorgden ervoor dat de douanebeambten de situatie beter konden inschatten: had iemand onbelaste goederen de grens over gebracht? Of liep er gewoon iemand rond die toevallig een half centje tabak of koffie in zijn mandje had?
De “Zwischenstein” 160 III is zeer vervallen. Voordat de heidevelden werden drooggelegd en geturfd, bleven de dragende eikenhouten palen goed bewaard dankzij het zuurstofarme heidewater. Nu liggen ze onbeschermd en vergaan ze ernstig. Enkele stenen uit deze serie zijn al geheel verdwenen en vervangen door gele kunststof palen.