WTM001 - Meienallee

De berk

Langs de rand van het Dalum Wietmarscher Moor – een “Meilaan” – loopt een fietspad omzoomd met berkenbomen. Deze berkenranden zijn kenmerkend voor de randgebieden van het Natuurpark Veen, omdat ze zowel op droge als natte gronden in heide- en veengebieden gedijen. De berk is een prachtige boom om te zien dankzij de witte schors en het frisse, zuivergroene blad. Dit is een van de redenen waarom berkenbomen symbool staan ​​voor de lente en het ontwaken van de natuur.

 
Zelfs onze voorouders vereerden de berk als een heilige boom: hij was gewijd aan de godinnen Frigga en Freya. Ook de gewoonte om een ​​‘Meiboom’ – een sapdragende tak of boom – uit het bos te halen en op het dorpsplein neer te zetten, stamt uit deze tijd. Veel lentegebruiken zijn vandaag de dag nog steeds traditie en op veel plaatsen wordt de lente op 1 mei officieel verwelkomd: fietsen worden versierd met berkentakken voor de fietstocht en op de weg door de dorpen en gemeenschappen verwelkomen talloze "meibomen" - kleurrijk versierd - de lente.
 
De berk is een trouwe metgezel van ontdekkingsreizigers in het Moor Nature Park: de snelgroeiende pionierboom groeit overal in bossen of is te vinden langs de lanen. En als je goed kijkt, zie je ook de verschillen tussen de soorten. De zachte berk (Betula pubescens) dankt zijn naam aan zijn favoriete standplaats. De soort prefereert de randen van vochtige heidevelden en verspreidt zich naar de natte gebieden waar vroeger veen werd gewonnen. Kenmerkend is de rechtopgaande groei met ruitvormige bladeren. Zowel de takken als de bladeren zijn donzig behaard. De zilverberk (Betula pendula) daarentegen prefereert drogere omstandigheden en is te vinden in heidegebieden, parken, bossen en moerassen. Vooral bij oudere bomen hangen de takken aan de uiteinden naar beneden en wordt de boom zilverberk genoemd omdat hij op zanderige locaties voorkomt; ook de takken en bladeren voelen droog aan.